Od Samanty CD. Chris (1)

Od Samanty CD. Chris

Patrzyłam się w okno. Już od 4 godzin jechałam tym dennym samochodem, żeby dojechać do Akademii Yunikon. Rodzicie ciągle mi o niej opowiadali, a ja w dalszym ciągu jestem do niej negatywnie nastawiona. A kto by nie był ?!

Naglę poczułam czyjąś rękę na ramieniu. Zdjęłam słuchawki i przeniosłam wzrok na przeszkadzającą mi osobę.

- Tak, mamo ? - powiedziałam zniecierpliwiona, gdyż chciałam wrócić do słuchania swojej ulubionej piosenki

- Dojechaliśmy - oznajmiła i wysiadła 

Otworzyłam drzwiczki i również opuściłam auto. Rozejrzałam się dookoła. Nie powiem nie wyglądało to tak źle. Oczekiwałam jakiejś zarośniętej meliny.

- Pomóc ci z walizkami ? - zaproponował tata stając naprzeciwko mnie

- Poradzę sobie - rzekłam - Jedźcie już - uśmiechnęłam się i przytuliłam się do tatu. Z nim stuprocentowo miałam lepszy kontakt

- Będę tęsknić. - szepnął i oderwał się ode mnie

Pożegnałam się z mamą i złapałam za rączkę walizki kierując się w stronę budynku mieszkalnego.

- Nowa ? - usłyszałam za sobą męski głos

Odwróciłam się i zobaczyłam wysokiego bruneta o ciemnych oczach. Miał na sobie białą koszulkę i czarne jeansy, a do tego czarne conversy.

- Możliwe - wzruszyłam ramionami z przyjaznym uśmiechem - Jestem Samanta.

- Chris - rzekł - Pomóc ci z torbami ?

- Nie... - nie zdążyłam dokończyć, gdyż chłopak wziął moje walizki i dosłownie wbiegł po schodach

Jak. On. To. Zrobił. ?!

- Idziesz ?! - usłyszałam krzyk z góry

Wywróciłam oczami i weszłam po schodach. Chłopak już czekał na mnie, niechlujnie oparty o ścianę.

- Pokój nr. 9 - oznajmiłam i wyjęłam kluczyk z kieszeni swoich krótkich spodenek

Otworzyłam drzwi i przepuściłam chłopaka. 

Wow.... Pokój przerósł moje oczekiwania. Chyba muszę zmienić to lipne nastawienie, bo zapowiada się całkiem fajnie.

- Masz plan lekcji ? - spytał

Pokiwałam głową i wyjęłam pogiętą karteczkę z torby, na której widniał napis - PLAN LEKCJI, a niżej napisane małymi literami nazwy przedmiotów.

- Mamy prawie wszystkie lekcje razem - uśmiechnął się

- Fajnie będzie mieć w klasie kogoś znajomego - rzekłam i przeniosłam walizkę na łózko

- Będziesz się rozpakowywać ? - zapytał

- Mhm... - mruknęłam

- To ja spadam ! - rzucił i z cwaniackim uśmiechem wybiegł z pokoju 

- Idiota ! - krzyknęłam, a następnie śmiejąc się rzuciłam w zamykające się drzwi poduszką

Zabrałam się za rozpakowywanie torby, a następnie poukładałam wszystko w szafach. Potem poszłam do łazienki i rozczesałam włosy pozostawiając je luźno opadające na ramionach. 

Wydałam z siebie zmęczone westchnienie, gdy okazało się, że jest już 19.

Naglę usłyszałam dość głośne walenie w drzwi. Podeszłam do nich i otworzyłam na oścież.

- Chris ? - spytałam wpuszczając go do środka

- O 19:30 mamy kolację - uśmiechnął się i rozejrzał po pokoju - Nie powiem. Szybko się uwinęłaś.

- Miło. Uwinęłabym się szybciej, gdyby KTOŚ nie postanowił zwiać do swojego pokoju - powiedziałam, a on zaśmiał się tylko i położył się na moim łóżku.

- Złaź ! - krzyknęłam próbując zepchnąć chłopaka z łóżka. No cóż, niestety nie jestem wyjątkowo wysportowana i już po chwili się poddałam

- Gdzie twoja wola walki ? 

- Wyparowała wraz z moją godnością - wystawiłam język. Podeszłam do szafy i wyjęłam czarną bluzę, którą na siebie założyłam.

- Wiem. Zajeb*ście wyglądam - uśmiechnęłam się szeroko i przeszłam przez pokój jak modelka

- Nie powiedziałbym. 

- Zamknij się ! Twoja opinia się nie liczy ! - posłałam w jego stronę mordercze swojrzenie, a po chwili oboje wybuchnęliśmy śmiechem

< Chris ? >